Prachtig, mysterieus, helder en ongrijpbaar.
Engelstalig

Jaren nadat we Brautigan's Trout Fishing in America lazen weet In Watermelon Sugar ons opnieuw heerlijk te verrassen met de volstrekt unieke stijl en toon die Brautigan uit zijn pen liet vloeien.

In korte, soms ritmische hoofdstukken laat Richard Brautigan een naamloze schrijver vertellen over zijn leven in en om iDEATH, een fascinerend plaatsje waar een rivier door de living stroomt, forellen gekweekt worden en vele dingen gemaakt worden van de suiker uit watermeloenen. De zon schijnt er elke dag in een andere kleur en sinds de dood van de laatste tijger lijkt elk gevaar er geweken. Opstandeling inBOIL, die een fascinatie heeft voor het teloorgegane verleden van de mensheid en dronken doorheen de bladzijden zwalpt, dreigt iedereen flink de waarheid te zeggen of iDEATH en de idylle op te blazen.

Het is onwaarschijnlijk hoe Brautigan vanuit zo'n bevreemdende context met amper duiding en in uitsluitend eenvoudige zinnen en scènes een coherent en beklijvend verhaal weet te schrijven.  Nog wonderbaarlijker is het hoe je als lezer meeleeft met personages waar je nauwelijks grip op hebt en hoe Brautigan een tegelijk hoopvolle én melancholische sfeer in het boek weet te steken.

Een allegorie op het leven? Een novelle vol doordachte symboliek of net een uitzonderlijk en avontuurlijk literair spel? Ongetwijfeld werden daar inmiddels al enkele thesissen mee gevuld, maar wij vonden het een prikkelende leeservaring die we met lichte weemoed achter ons laten omdat ze zo uniek is: vlot leesbaar maar ongrijpbaar, sfeervol en verrassend, helder en mysterieus, snel en verstillend. Prachtig.

Door Gert De Bie vandaag