Activisme en literatuurt hand in hand

Cory Doctorow kan schrijven, doet dat niet vrijblijvend en steekt behoorlijk wat vaart, actie en spanning in zijn boeken. Little Brother vinden we nog steeds één van de meest verrassende, beklijvende en relevante boeken die we de afgelopen jaren ontdekten: het jongvolwassenen-genre overstijgend, maar wel snel, toegankelijk, spannend en beklijvend.

Dat we ooit Homeland (Little Brother #2) gingen lezen, stond in de sterren geschreven, maar dat we er niet zo van onder de voet als van Little Brother #1 gingen zijn, eigenlijk ook.

Ook nu komt hacker & IT-nerd Marcus weer temidden protesten, schimmige overheidsorganisaties, corrupte agenten en gelekte documenten terecht in een Californië dat meer op een fascistiche politiestaat lijkt dan op de vrije blije hippiestad die we in het achterhoofd hebben.
Ook nu zijn het de onbegrensde mogelijkheden van het internet, de solidariteit onder hackers en het potentieel van technologie die Marcus en zijn vrienden (en de rechtvaardigheid?) ondanks alles overeind houden.

Is het omdat we de formule al kenden dat we wat minder onder de indruk waren? Of zijn de plotwendingen die Doctorow in Homeland gebruikt echt wel simplistischer? Het boek is goed geschreven en we lazen het graag, maar de lat die Doctorow met Little Brother legde, wordt niet gehaald.

Extra lof krijgt de auteur wel voor de activistische en oprechte pamfletten die hij achteraan het boek toevoegt. Daarin wijst hij lezers de weg naar de technologie die privacy kan beschermen of laat hij (wijlen) Aaron Swartz en  Jacob Appelbaum aan het woord om de lezers erop te wijzen dat de dingen die in Homeland gebeuren, ook feitelijk bestaan en plaatsvinden. Activisme en literatuur hand in hand, dat stemt ons vreugdevol.