Amusant, relevant, prikkelend en tijdloos: heerlijk boekje.
Vertaald

Heerlijk om een boek ter hand te nemen dat meer dan 260 jaar na de oorspronkelijke publicatie nog altijd fris leest, een glimlach op je lippen tovert én relevante ideeën op de lezer loslaat.

Voltaire publiceerde "Candide, ou l'optimisme" in 1759, het aantal vertalingen en heruitgaves is inmiddels niet meer bij te houden, maar je kan gerust stellen dat het boek tot de (westerse) canon van de wereldliteratuur behoort.

Candide groeit als naïeve jongeling op in een kasteel in Duitsland. Hij wordt er onderwezen door de filosoof Pangloss die stelt dat deze wereld de beste van alle mogelijke werelden is (een optimistische filosofie die verwijst naar het werk van Leibniz). Nadat hij van het kasteel verbannen wordt omdat hij Cunégonde, dochter van de baron, gezoend heeft, volgt een omzwerving over heel de wereld waarin de filosofie van Pangloss telkens op maatschappelijk, politiek, cultureel of persoonlijk vlak ondergraven wordt. De lotgevallen van Candide en zijn reisgezelschap zijn soms hilarisch, soms grotesk, soms absurd en altijd amusant en meeslepend.

Voltaire schrijft vaardig, spits en speels en steekt zijn boek vol referenties naar de maatschappelijke, politieke en filosofische context van zijn tijd. Die pik je als lezer natuurlijk zelden spontaan op, maar de voetnoten van vertaler Hans Van Pinxteren helpen je daar verder. Bovendien zijn ze niet levensnoodzakelijk om Candide als een prettig en spitsvondig boek te lezen: de ironie ligt er vingerdik op en de steken naar politiek of religie weet je zonder accurate kennis ook wel te smaken.

Amusant, relevant, prikkelend en tijdloos: heerlijk boekje.

Door Gert De Bie vandaag