Tekst achterflap

In Landdieren hangen thema’s als verlangen, tijd, verwantschap en menselijk tekort nauw samen.
Peter WJ Brouwer geeft hier invulling aan door aan het intieme een belangrijke plaats toe te kennen. Hij drukt zich daarbij uit in alledaagse beelden, die in hun samenhang en taalstructuur de alledaagsheid ontstijgen. Soms ontwikkelen details zich tot panorama, dan weer verkleint de dichter de gebeurtenissen tot een ongrijpbare icoon.
De gedichten in Landdieren kenmerken zich door een vanzelfsprekendheid die op het tweede gezicht minder transparant blijkt. In deze bundelvinden we een gelaagdheid van tijd en werkelijkheid. Gebeurtenissen en personen uit het verleden worden dikwijls op sprookjesachtige wijze in het heden doorverteld. Hier is ook de paradox van het gemis aanwezig: in het ontbreken wordt het ontbrekende blijvend en opnieuw beleefd.
In Landdieren is een romanticus aan het woord: ontmoeting en verlies, verwachting en onbereikbaarheid liggen in deze gedichten dicht bij elkaar. Seizoenen herhalen zich, met of zonder ons en onze geliefden. In die wereld gaat de dichter op zoek naar een menselijke maat.

PETER WJ BROUWER (Eindhoven, 1965) is vertaler en schrijver en woont in Velp (NL-Gelderland).
Hij studeerde Duitse Taal- en Letterkunde in Utrecht, waar hij tot eind jaren negentig woonde en werkte.
Landdieren is zijn eerste dichtbundel.
Eerdere gedichten van Brouwer werden o.a. genomineerd voor de Bibliotheek Nijmegen Literatuurprijs en bekroond met de Guido Wulmsprijs.
Een groot aantal gedichten uit deze bundel verscheen eerder, vaak in afwijkende vorm, in landelijke bloemlezingen en in tijdschriften als Poëziekrant, Het Liegend Konijn, Krakatau, Meander, De Contrabas en Tzum.

[www.peter–brouwer.com]

‘Brouwer dringt ons geen emotie op, maar voert ons langs een aantal indrukken mee om ons zelf de emotie te laten beleven. Misschien is dat een kenmerk van goede poëzie: dat ze wint aan kracht.’
HUGO VERSTRAETEN in Stroom

‘Vaak slaat literaire liefde dood op bombast of pathetiek. Deze dichter gebruikt gewone woorden om gewone emoties op bijzondere wijze te laten leven.’
VICTOR VROOMKONING in
Juryrapport van de Bibliotheek Nijmegen Literatuurprijs 2004

Beschrijving

In Landdieren hangen thema’s als verlangen, tijd, verwantschap en menselijk tekort nauw samen.
Peter WJ Brouwer geeft hier invulling aan door aan het intieme een belangrijke plaats toe te kennen. Hij drukt zich daarbij uit in alledaagse beelden, die in hun samenhang en taalstructuur de alledaagsheid ontstijgen. Soms ontwikkelen details zich tot panorama, dan weer verkleint de dichter de gebeurtenissen tot een ongrijpbare icoon.
De gedichten in Landdieren kenmerken zich door een vanzelfsprekendheid die op het tweede gezicht minder transparant blijkt. In deze bundelvinden we een gelaagdheid van tijd en werkelijkheid. Gebeurtenissen en personen uit het verleden worden dikwijls op sprookjesachtige wijze in het heden doorverteld. Hier is ook de paradox van het gemis aanwezig: in het ontbreken wordt het ontbrekende blijvend en opnieuw beleefd.
In Landdieren is een romanticus aan het woord: ontmoeting en verlies, verwachting en onbereikbaarheid liggen in deze gedichten dicht bij elkaar. Seizoenen herhalen zich, met of zonder ons en onze geliefden. In die wereld gaat de dichter op zoek naar een menselijke maat.

PETER WJ BROUWER (Eindhoven, 1965) is vertaler en schrijver en woont in Velp (NL-Gelderland).
Hij studeerde Duitse Taal- en Letterkunde in Utrecht, waar hij tot eind jaren negentig woonde en werkte.
Landdieren is zijn eerste dichtbundel.
Eerdere gedichten van Brouwer werden o.a. genomineerd voor de Bibliotheek Nijmegen Literatuurprijs en bekroond met de Guido Wulmsprijs.
Een groot aantal gedichten uit deze bundel verscheen eerder, vaak in afwijkende vorm, in landelijke bloemlezingen en in tijdschriften als Poëziekrant, Het Liegend Konijn, Krakatau, Meander, De Contrabas en Tzum.

[www.peter–brouwer.com]

‘Brouwer dringt ons geen emotie op, maar voert ons langs een aantal indrukken mee om ons zelf de emotie te laten beleven. Misschien is dat een kenmerk van goede poëzie: dat ze wint aan kracht.’
HUGO VERSTRAETEN in Stroom

‘Vaak slaat literaire liefde dood op bombast of pathetiek. Deze dichter gebruikt gewone woorden om gewone emoties op bijzondere wijze te laten leven.’
VICTOR VROOMKONING in
Juryrapport van de Bibliotheek Nijmegen Literatuurprijs 2004

Details