4 sterren voor de aangename kennismaking met het werk van de eerste Arabische Nobelprijswinnaar (1988), met het vermoeden dat het 3 sterren zouden worden wanneer ik verder met zijn oeuvre kennis maak; want die belofte houdt deze verhalenbundel absoluut in: Mahfouz heeft een prachtige pen en trefzekere stijl. 18 postuum gepubliceerde kortverhalen die een beeld schetsen van het doen en laten in een wijk in Caïro. In kleine, eenvoudige verhalen doet Mahfoez kond over de grote en kleinere momenten in het leven van de wijkbewoners. Leven en liefde, sterven en erven, ontrouw en afgunst passeren in kleine, anekdotische momentopnames. Bijgeloof, de invloed van geestelijken of de afhankelijkheid van gezagsdragers is nooit veraf en armoede, pech of geluk passeren willekeurig de revue. Er nu over schrijvend, valt me meer en meer op hoeveel er eigenlijk in die kleine portretjes vertelt wordt en wat daar allemaal uit af te leiden valt. Smaakt absoluut naar meer en is een dankbare kennismaking met 's mans werk. Als er dan toch enige kritiek is, merken we op dat sommige verhalen eerder aanvoelen als een aanzet tot verhaal, of een karakterschets in de kantlijn van een roman of ander werk. Maar dat doet weinig af aan de vaardigheid, leesbaarheid en rijkdom van dit kleinood. Schoon!

Er moet iets gebeuren is absoluut een mooie, zij het wat wisselvallige verhalenbundel. Geen enkel verhaal is slecht, maar je krijgt bij sommige verhalen wel het gevoel dat de lat wat hoger had mogen liggen. En dat vind ik jammer. We hebben absoluut een boon voor Maartje Wortel en haar schrijverij en in sommige verhalen wist ze ons weer helemaal te raken. 'Schrijver II' vonden we een wervelend stukje meta-fictie: tegelijk zinnelijk, bespiegelend, levensecht en fictie. Andere verhalen - bijvoorbeeld over een koppel dat de dood van hun hond probeert te verwerken - vonden we amusant maar wat onaf. Daar had heel wat meer in gezet. We vergeven het Maartje graag, maar vinden toch dat als iemand met haar potentieel een verhalenbundel uitgeeft, die wat meer om het lijf mag hebben. Let op: we raden hier aan andere lezers niets af: een boek uitlezen is sowieso al een referentie :)

Wanneer Sukie van Boston terug naar Dublin keert, wordt ze navelstarend overmand door de vraag waar haar thuis zich nu bevindt. Nathan komt haar ophalen, maar wie is hij eigenlijk: haar beste vriend, huisgenoot, een broer die ze nooit had, suikeroom, surrogaatouder of is hij meer? Is Nathan haar eigenlijke thuis? En hoe zitten de zaken ervoor nu dat ze beiden weer single zijn? Al deze vragen hangen als een heet hangijzer in de autorit naar hun gedeelde flat. Samen met de personages zelf proberen we de geschiedenis van deze uniek in elkaar gevlochten levens mee te ontrafelen. In deze korte Rooney tune weet de Ierse auteur haarscherp de meerduidigheid van Sukie en Nathans relatie te dissecteren en legt ze verborgen nuances bloot die ons in het dagelijkse leven zo makkelijk aan het oog weten te ontglippen. Geholpen door haar vat op levensechte taal ontstaat een wisselspel van dialoog en herinnering waarin de grenzen en kantlijnen van menselijke gevoelens en verbondenheid helemaal hertekend worden. Het resultaat is een zeer beklijvend relatieportret: glashelder van op afstand, maar vaag en verwarrend voor wie er middenin staat.